 |
| Het finish certificaat van Gerrit Dijkslag |
Al twee keer eerder heeft de
Jutbergloop op mijn wedstrijdschema gestaan, maar door omstandigheden heb ik
daar nog nooit aan de start gestaan. Ook dit jaar staat er voor 7 februari een
andere wedstrijd op het schema, maar ook nu veranderen de omstandigheden. Nu
ten gunste van de Jutbergloop, dit nu ineens Jutbergtrail heet. Op vrijdagavond
schrijf ik me nog snel in en Geert Wevers is zo aardig om me op zaterdagochtend
voor negen uur al op te halen. Nadat ook Inez en Andre Balke zijn ingestapt kunnen
we op weg naar Dieren. De nieuwsuitzendingen geven onheilspellende berichten
over het verkeer in onze Noordelijke provincies in verband met door gladheid
veroorzaakte ongelukken. Volgens chauffeur Geert is er wel af en toe een glad
plekje onder zijn banden te voelen, maar 45 minuten later komen wij via
prachtige binnenweggetjes veilig bij de atletiekbaan van AV Gelre aan. Op de
parkeerplaats ontmoeten we meteen al Henrie en Claudia Drenthel, zodat AVA’70
met een mooi groepje vertegenwoordigd is.
Binnen halen we in een
lekker verwarmde ruimte ons startnummer op en gaan dan de kantine in. Hier
krijgen we al een eerste indicatie waarom deze loop nu trail heet, het is er
namelijk behoorlijk frisjes. Maar dat is nog niets vergeleken de kleedkamers
die we even later betrekken, ijskoud en de douches zijn als een plaats van
delict met lint afgezet. Dan maar goed aankleden en met Henrie een stukje
inlopen. Hier en daar zien we wat linten in het bos hangen, maar we volgen nu
maar gewoon het fietspad. Om weer op tijd voor de start terug te zijn gaan we
het bos in, dit is de laatste kilometer van zo dadelijk, beetje ongelijk, maar
goed te doen. Ineens ziet Henrie aan de linkerkant een Schotse Hooglander
grazen, pak je toch zo maar even mee op een vroege ochtend.
Eénmaal aan de start wordt
er nog snel een groepsfoto gemaakt en blijken er voor de 7,5 en 15km tezamen
een kleine 200 trailers aan de start te staan, waarvan er een zijn schoenen en
sokken vergeten is, wat een bikkel! Voor vertrek krijgen we nog mee dat de
afstanden 7,8 en 16,2km zijn. Over de wedstrijd kan ik kort zijn, schitterend!
Prachtig parcours over de Veluwe Zoom, veel, heel veel beklimminkjes (ruim 200
meter hoogte verschil), nog meer bevroren sporen en af en toe keitjes, waardoor
het heel goed uitkijken was waar je liep en je helaas niet altijd van het
uitzicht kon genieten. Vergeleken met de Achterhoek lag er nog veel sneeuw, wat
het bos wel sprookjesachtig maakte, maar ook moeilijker begaanbaar. Net als je
denkt dat de finish in zicht komt, begint op 2km van het einde een serie
heuvels om u tegen te zeggen, de ene beklimming volgt op de andere afdaling, er
lijkt geen einde aan te komen, totdat ik eindelijk bekend terrein tussen de
bomen zie, de laatste kilometer die ik al samen met Henrie heb ingelopen, onze
Schotse vriend is er intussen vandoor gegaan.
Bij de finish blijken er
voor mij op de langste afstand tot nu toe slechts vijf man binnen te zijn
gekomen, zodat ik op de zesde plaats ben geëindigd. Door het parcours en de
afstand ben ik niet voluit gegaan, maar onder deze omstandigheden ruim 12km per
uur lopen, ik ben tevreden. Nadat ik warme en droge kleren heb aangetrokken kom
ik tijdens het uitlopen al snel Henrie tegen, die net iets sneller loopt dan tijdens
de training van afgelopen donderdag. Geert neemt nog even de tijd om mij al
uitlopend te vereeuwigen alvorens zelf te finishen. Ook Inez en Andre komen er
al snel aan, waarbij Inez vanaf de vierde kilometer met kramp in de kuit heeft
gelopen en dat met al die bevroren sporen in het zand, klasse! Claudia bleek op
de kortere trail een mooie top 10 klassering buit gemaakt te hebben.
Na lekker gedoucht te hebben
in de dameskleedkamer, bleek je op je startnummer in de kantine een bord
erwtensoep te krijgen, na die en de nodige boterhammen naar binnen gewerkt te
hebben, werd de terugtocht naar Aalten aanvaard en zat een mooie en sportieve
zaterdagochtend er weer op!
Sportieve groet, Gerrit Dijkslag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten